Pravnik, profesor univerziteta, predsjednik SJOJ( Zemun, 3.H 1905-Beograd 4.IV 1964)
Otac Herman, trgovac i predsjednik Jevrejske opštine u Zemunu, majka Mari, rođena Rot.
Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Zemunu. Uporedo je studirao filozofiju, ekonomiju i pravo u Berlinu, Parizu, Beogradu i Zagrebu. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Zagrebu 1928, a sljedeće godine je i doktorirao. Kao sudski i advokatski pripravnik, praktična znanja je sticao u Novom Bečeju i Zrenjaninu. Nakon položenog advokatskog ispita, počeo je da se bavi advokaturom u Beogradu, prvo kao partner u advokatskoj kancelariji, a ubrzo i kao njen suvlasnik.
Za vrijeme studija u Zagrebu, bio je aktivan u kulturnim i socijalnim organizacijama jevrejske omladine: Židovskom akademskom društvu“Judeja“, Židovskom akademskom potpornom društvu i Savezu židovskih omladinskih udruženja. Objavljivao je pjesme u jevrejskim omladinskim časopisima Gideon i Hanoar. Za potpredsjednika Jevrejske aškenske opštine u Beogradu izabran je 1938. Nešto kasnije, izabran je z ačlana Izvršnog odbora Saveza jevrejskih vjeroispovijednih opština Jugoslčavije i člana Saveza cionista Jugoslavije. U vrijeme Aprilskog rata, mobilisan je kao rezervni oficir, a nakon kapitulacije, odveden je u zarobljeništvo u Njemačku. Tokom rata, bio je zatočen u zarobljeničkim logorima: Ofenburg, Nirnberg-Oflag XIIIb, Osnabrik-Oflag VI c, Štrasburg i Barkenbrige. U Osnabriku je, u drugoj polovini 1943, osnovan Logorski univerzitet, na kome je Vajs držao predavanja iz opšte istorije. Iste jeseni, formirao je i antifašističko vijeće. Vajs je bio član Izvršnog odbora i Sekretarijata Izvršnog odbora Vijeća. U istom logoru, bio je glavni urednik ilegalnog lista Tridesetsedmica. Nakon premještaja u logor Barkenbridge, uređivao je list 12. Čas, sa Jakovljevićem i S Karaoglanovićem. U Holokaustu je izgubio majku, suprugu, sina jedinca i više članova šire porodice.
Nakon povratka u zemlju, radio je u Državnoj komisiji za utvrđivanje zločina okupatora i njegovih pomagača(1945-1948). Bou je rukovodilac operativnih, stručnih i istraživačkih poslova i učesnik u redakciji publikacija Komisije. Učestvovao je u pripremi i obradi jugoslovenskog optužnog i dokaznog materijala za suđenje u Nirnbergu i drugim procesima protiv ratnih zločinaca u zemlji i inostranstvu, i tamo je proveo godinu dana. Radeći na tim poslovima, pripremio je veliki broj studija i elaborata i postao vodeći stručnjak za međunarodno  krivično pravo u zemlji.
Učestvovao je u pripremi nacrta propisa o krivičnim djelima protiv čovječnosti i međunarodnog prava za izradu Krivičnog zakonika 1951. Tokom 1955, bio je stručni savjetnik pri Jugoslovenskoj ambasadi u Vašingtonu, u postupku za uzručenje ratnog zloćinca Andrije Artukovića. Bio je saradnik više stručnih grupa i komisija pri Državnom sekretarijatu za inostrane poslove. Učestvovao je u pripremi materijala koje je Jugoslavija poslala na suđenje ratnom zločincu Adolfu Ajhmanu, koga je Vajs saslušao u toku sudskog postupka. Posle napada na Jugoslovensko predstavništvo u SR Njemačkoj 1962, vajs je sarađivao na prikupljanju materijala za optužnicu.
Od 1947, angažovan je kao honorarni nastavnik na Pravnom fakultetu u Beogradu. Docent , na predmetu Opšta istorija države i prava, postao je 1953, vanredni profesor 1955, a reovni 1961. Jedan je od osnivača Instituta za pravnu istoriju na Pravnom fakultetu u Beogradu i pisac njegovog prvog statuta. Na Višoj školi Ministarstva unutrašnjih poslova FNRJ, u periodu 1950-1953, predavao je Međunarodno pravo, što je predavao i školske 1957/58. Na višoj upravnoj školi za unutrašnje poslove. Na Visokoj školi političkih nauka u Beogradu, bio je stalni honorarni nastavnik za predmet Razvitak civilizacije, od školske 1960/61. Ciklus predavanja iz istorije prava održao je na Pravnom fakultetu u Sarajevu 1956/57. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na poziv Odjeljenja za istoriju, održao je predavanja:
- o jevrejskoj istoriji od buržoaskih revolucijado savremenog trenutka
-o Ajhmanovom procesu
-O Holokaustu (1959-1961)
Rukovodio je Sekcijom za međunarodno pravo od 1948 do decembra 1952, a od 1960, bio je viši naučni saradnik  na Odsjeku za opštu istoriju 20. vijeka, koji je osnovan u okviru Instituta društvenih nauka.
Kao šef i član delegacija, učestvovao je na više međunarodnih skupova: Međunarodno krivično pravo( Nirnberg 1946, Brisel 1947), Kongres demokratskih pravnika (Brisel 1947), Međunarodni komitet za Aušvic ( Frankfrut 1957), Svjetska federacija bivših boraca (Bad Godesberg 1960).
Bio je član: Savjeta za zakonodavna pitanja pri Savjetu za zakonodavstvo i izgradnju narodne vlasti Vlade FNRJ (1951), Komisije za proučavanje međunarodno- pravnih obeležja NOB (1954-1955), Komisije za prikupljanje i objavljivanje međunarodno-pravnih akata Jugoslavije u periodu 1918-1941, Udruženja pravnika, SUBNOR-a. Po povratku iz zarobljeništva, povjereno mu je da, sa saradnicima, obnovi rad Saveza jevrejskih opština Jugoslavije, čiji je potpredsjednik bio od 1945-1948, a predsjednik od 1948. Do smrti. Zahvaljujući njegovom naporu i autoritetu, u tom periodu pokrenuti su Jevrejski pregled(1950) i Jevrejski almanah (1954), osnovan je Jevrejski istorijski institut i započeto je prikupljanje arhivske građe, objavljene su publikacije Zločini fašističkih okupatora i njihovih pomoćnika protiv Jevreja u Jugoslaviji (1952) i Dubnovljeva Kratka istorija jevrejskog naroda (1962).
Posebno se starao o vezama sa svjetskim jevrejskim organizacijama (World Jewish Congress, American Joint Distribution Commitee, Conference on Jewish Material Claims against Germany, Standing Conference of European Jewish Community Services) i sa organizacijama jugoslovenskih organizacija u inostranstvu. Bio je član Izvršnog odbora Svjetskog jevrejskog kongresa, a kao delegat jugoslovenskog Saveza, učestvovao je na evropskoj konferenciji Svjetskog jevrejskog kongresa u Parizu 1945.
Savez je, u znak zahvalnosti, Vajsu  podigao spomenik na Jevrejskom groblju u Beogradu. U Izraelu, u kibucu Gat,  zasađena je šuma, a njegovo ime nose Dječije zabavište Jevrejske opštine Beograd i Jevrejski dom u Skoplju.
Objavljivao je radove iz sljedećih oblasti:
-opšta istorija(pravna, politička i kulturna)
-Međunarodno krivično pravo s akcentom na problemu ratnih zločina i zločina protiv čovječnosti tokom Drugog svjetskog rata, prava čovjeka, istorija Jevreja i njihov položaj u socijalističkoj Jugoslaviji.


Photo taken in: Zagreb
Year whwn photo was taken: 1937
Country name at time of photo: Kingdom of Yugoslavia, before 1941
Country name today: Croatia
My class was III b in the Jewish elementary school. Our teacher was Greta Vajs, who was killed by Nazis in 1941.. We had Croato-Serbian language, mat, writting, Hebrew language and catechism. Clergyman was Martin Mozes, taken to the concentration camp Jasenovac in 1941.
Some of my classmates survived the Holocaust and continued to live outside of Jugoslavia afer the war. Some of them are still in Israel. My best friend was Zlata Brener. In our 20' s were in love. She was born in Yagreb in 1928 in lives in Jerusalem now. During the Holocaust she was in campus with her parents and sister in Italy and Switzerland.
I started to go to school when I was six years old, into the Jewish school, which at that time was well known and experimental. All the Jewish children went to this school. It was called the Jewish Elementary school. The school had four grades, then there were four grades of lower gymnasium and four upper grades.
In the Jewish elementary school we had religious studies and Hebrew lesons- not in the first and second year but in the third and fourth year. So I started to learn my first letters and words in Hebrew back in the school. I did not know that i would live so many years in Israel and that I would teach and translate Hebrew one day, but that is when i started.
In the class picture are these people on the top row:Aleksandar Kikinis, Slavko Ungar, Simon Vajs, Julijus Vajs, Branko Vajs, Zdravko Vajs, Oto Mozes, Sara Mozes, Vera Alt, Rut Fridman, Rut Slezinger, Durdica Grinbaum, Erika Gros, Regina Danilovic.

I remember when the teacher used to call us in alphabetical order: Alt, Brener, Danilovic, Danon Ester, Eskenazi Albert. I am looking at them in the picture, Hirsl Zeljko, Edita Vajs, Edita Oblak, Fani Kadman, we were all in love with her, she was the prettiest in the grade, Nela First. Some of them were on kibbutz in Israel, like Edo Kon, Grinbaum. There are Klara Pardo, Duro Vajntraub. They were refugees from Germany and so he changed his name from Vajntraub to Vernic. I sat with them on the same bench, until we fought, and he beat me up. When I grabbed my head he hit me with his hat and in his hat there was a steel lid for ink. How it got inside is not clear to any of us. He did not know that the ink was inside. My hand was cut and I still have a scar from it. Blood started to flow, my teacher took me to the clinic where I was treated, the wound was wrapped and closed and I was taken home. When my mother saw me with my head wrapped up she almost died from shock. The teacher told her that the children were playing. I napped in the afternoon to regain strength and the boy's father came with his elder sister. I was scared for him to come because I thought my mother might attack him. They brought me a new suit because the old one had been stained from blood, a new shirt and a box of sweets. They apologized. When the harassment began that family fled in the same directions we did but they were captured somewhere along the way. They saw immediately that they did not know the language well and they were executed. Zlata Brener remained alive, Vera Alt earlier left for Palestine, as well as Estera Danon, Nela Firc, Edo Kon, Simon Vajs, they all survived and most likely still live in Israel today. Half of the group was killed. The teacher, Greta Vajs, there was no male teacher because this was the third grade and not the fourth, she was executed in'41, and he was taken to the camp. Rut Slezinger lived in Australia until she died, Erika Gros survived and I do not know where she lived afterwards, Vera Alt is alive today as is Dina Maestro, Rit Fridman survived. Deki Hajon also survived the war but someone killed him in Zagreb after liberation, there was a party and he was killed accidentally. Kikinis went to the gymnasium with me after the war, Hari Donar lives in Israel, Ungar survived, Zlatko Singer survived, we met frequently in the Zagreb community, Edo Kon is in Israel, Simon Vajs is an officer in the Israeli army, Grinbaum survived, Ruza Vider was saved, she lived in Australia until her death, Sara Mozes I do not know, and the beautiful Fani Kadmon survived, but I did not see her after liberation, Nela Firsl is on kibbutz Merhavija in Israel, Zlata Brener lives in Jerusalem, Lea Gorja and Edita Oblat survived. For the others, which I did not mention probably did not survive maybe two or three did. Vajs Branko survived the rest did not.