Dan sjećanja na holokaust, 27.januar

Ovaj Međunarodni dan sjećanja na žrtve nacističkog režima tokom Drugog svjetskog rata ustanovljen je od strane Generalne skupštine Ujedinjenih nacija prije deset godina. Crvena armija je 1945.godine oslobodila 7.500 zatvorenika koje su za sobom ostavili nacisti u koncentracionom logoru Aušvic.
Kao Dan sjećanja na holokaust u Izraelu se obilježava 16.april, a od ove godine istoga dana se obilježava Nacionalni dan borbe protiv antisemitizma u svijetu.

Na inicijativu JZCG  Ministarstvo za ljudska i manjinska prava u saradnji sa Ministarstvom prosvjete je organizovalo čas posvećen sjećanju na žrtve holokausta,  jednog od najsurovijih događaja u periodu Drugog svjetskog rata.

Tema današnjeg časa istorije je bila genocid nad ljudima  koji su nacisti izvršili u periodu od 1939. do 1945.godine, odnosno u holokaustu. O monstruoznom uništenju nevinih ljudi na način koji zdrav ljudski um nikako ne može razumjeti niti prihvatiti, o zlom vremenu i ljudima za koje nije postojao pojam etika i humanost slušali su učenici IIL odjeljenja u Gimnaziji Slobodan Škerović u Podgorici.
Gospodin Jaša Alfandari, predsjednik JZCG i profesorica Vesna Kovačević, magistar istorijskih nauka su govorili o ovoj temi. Teško je bilo govoriti o tom nesrećnom vremenu koje je sa jedne strane izbacilo umobolne monstrume žedne ljudske krvi i patnje, a sa druge strane milione nevinih stradalnika. Bez obzira na ovo oni su kao izuzetni predavači i poznavaoci tog vremena i dešavanja uspjeli da prenesu tu surovu istinu na njima svojstven, razumljiv i posebno dirljiv način koji nikoga nije ostavio ravnodušnim.

Nacističke namjere su bile jasne, istrebljenje manje vrijednih rasa gdje su među prvima prepoznati Jevreji, većinom iz Njemačke i Poljske ali i iz drugih ratom zahvaćenih zemalja, zatim Roma, Slovena.
Politikom „konačnog uništenja“ iz 1942.godine Hajnrih Himler je krenuo krupnim koracima ka potpunoj likvidaciji Jevreja u Evropi.

Koncentracioni logori, odnosno fabrike smrti su jedna od glavnih obilježja Drugog svjetskog rata. Prije početka rata u Njemačkoj su postojala tri logora: Dahau, Buhenvald i Zehenhauzen, ali su Aušvic, Mathauzen, Sobibor, Helmo, Belzec i Trebelinka dostigli takvu ozloglašenost koja do tog vremena nije bila poznata. Kroz koncentracione logore je prošlo 26 miliona ljudi. Smatra se da na ovim mjestima u Njemačkoj, Poljskoj, Norveškoj i drugim okupiranim državama je izbrisano postojanje 11 miliona ljudi. U ovoj ljudskoj katastrofi najveći danak su platili Jevreji, stradalo ih je oko šest miliona, blizu tri miliona sovjetskih zarobljenika, oko dva miliona Poljaka, blizu pola miliona Roma i još pola miliona pripadnika/ca ostalih etničkih grupa.

Riječi čuvenog Alberta Ajnštajna kako svijet neće biti uništen od onih koji čine zlo, nego od onih koji to mirno posmatraju, kao i izjava jednog njemačkog novinara koje nam je ovom prilikom Jaša Alfandari naveo: „Kada su odvodili homoseksualce - ćutao sam, kada su odvodili komuniste - ćutao sam, kada su odvodili Jevreje - ćutao sam i na kraju sam shvatio da kada  dođu po mene neće imati ko da se pobuni“ su jasna poruka da je vrijeme da dignemo glas protiv raznih vrsta ugrožavanja i uništavanja čovječnosti, svih vidova anti-semitskog djelovanja i sličnih oblika devijantnih politika. Sve ovo je uzelo prevelike razmjere zahvaljujući najviše nedostatku otpora onih kojih se to direktno ne tiče i  nesuprostavljanju svemu onome što ugrožava naš opstanak.

Učenica Sanja Crvenica je govorila o Jevrejima u starom vijeku, a učenik iste škole, Ognjen Sekulić je govorio monolog iz Šekspirovog „Mletačkog trgovca“.